Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ;

Πολύ συχνά διερωτώμαι γιατί οι άνθρωποιδεν μπορούν να είναι λίγο πιο ευγενικοί. Και γιατί άλλα λένε, και άλλα εννοούν.Δεν θα ήταν όλα πιο εύκολα, αν υπήρχε λίγη δόση παραπάνω ευγένειας και ειλικρίνειας
Στον τόπο μας έμαθα-έστω και αργά- πως θα πρέπει να είσαι κάποιος για να επιβιώσεις. Ποιός; Οποιοσδήποτε. Δεν έχει σημασία. Φτάνει να είσαι κάποιος ή κάτι. Ή να φαίνεται πως είσαι. Κι άμα δεν είσαι, κανένα πρόβλημα. Πετάς του άλλου κατάμουτρα με ύφος ένα: "Ξέρεις ποιός είμαι εγώ;" έτσι που να τον καθηλώσεις...και η δουλειά σου γίνεται. Με την αγένεια αποκτάς ξαφνικά υπόσταση και κύρος.

Κτύπησε που λέτε το τηλέφωνο στο γραφείο και το σήκωσα για πρώτη φορά με όλη την ευγένεια που με διακατέχει βάζοντας τα δυνατα μου να ακουστώ όσο πιο επαγγελματίας γινότανε. Από την άλλη άκρη του σύρματος κάποιος τσίριζε έτσι που δεν μπορούσα να καταλάβω τί έλεγε. Περίμενα να ξεθυμάνει χωρίς να τον διακόψω και μετά είπα: "Μπορείτε να επαναλάβετε παρακαλώ, γιατί δεν σας προλαβαίνω;"
Τι ήθελα και ξεστόμισα κάτι τέτοιο; Με έβαλε αμέσως στην θέση μου:
" Με κοροιδεύεις κοπέλα μου;...Ξέρεις ποιός είμαι εγώ;" Και έκλεισε.

Όχι! δεν ήξερα ποιός ήταν.Που να ξερα; Σάμπως μου είπε; Σε λίγο μπούκαρε φουρκισμένος ο καλός μου στο γραφείο, έχοντας το κινητό του κολλημένο στο αυτί.
" Ναι κύριε Φουτουνιάδη....βεβαίως κύριε Φουτουνιάδη..."
Έκλεισε και με αγριοκύταξε:
" Να μην ρωτήσω βέβαια ποιά μίλησε με τον Φουτουνιάδη!!" Είπε με ύφος. Και μετά πρόσθεσε: " Έφη, ξέρεις ποιός είναι αυτός;"
Μα τι στο καλό σήμερα; Για τον Γιούρι Κέλλερ με πέρασαν όλοι;
" Που να ξέρω;" Απάντησα. " Εκείνο που ξέρω είναι πως με πήρε πρωί-πρωί τηλέφωνο για να μάθει ποιός είναι! Περίεργοι που είναι οι άνθρωποι! Εμένα θα ρωτήσει όταν ο ίδιος δεν ξέρει;...Άσε που ήταν και αγενέστατος. Μου το κλεισε το τηλέφωνο κτάμουτρα!!"

Ο καλός μου απόμεινε να με κοιτά με το στόμα ανοικτό, τόσο που θα λεγες ποως θα του 'πεφτε το σαγόνι.

" Πάντως εγώ ήμουν ευγενέστατη!" είπα με καμάρι!! " Και τολμώ να πω πως εγώ...ξέρω ποιά είμαι!!"

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

ΕΤΣΙ!

...Με πήρε λοιπόν ένα πρωινό από το χέρι ο καλός μου και με οδήγησε στο γραφείο του.
" Να! εδώ θα είναι το γραφείο σου!" μου ανακοίνωσε με καμάρι. " Δεν θα κάνεις και τίποτα το σπουδαίο.Βασικά, (αυτό το βασικά δεν μπορούσα να φανταστώ τι εξέλιξη θα είχε αργότερα) θα απαντάς το τηλέφωνο και θα παίρνεις τα μηνύματα μου. Έτσι;"
Δεν είχα άλλη επιλογή για αυτό απάντησα "Έτσι!"

Το γραφείο μου ήταν ένα ξύλινο με μεταλλικά πόδια γραφείο με το τηλέφωνο του, με τον υπολογιστή του, με τον εκτυπωτή του....με τα όλα του! Μα εγώ...παρασύρθηκα από το παράθυρο! Ναι, ναι...το παράθυρο. Ένα τέλειο παράθυρο! Μεγάλο,ολόγυαλο! Με μια απίστευτη θέα! Η θάλασσα απλωνόταν ακριβώς απέναντι! Αφέθηκα να την χαζεύω ενώ ο καλός μου συνέχιζε να μιλά. Ξαφνικά εκείνος τράβηξε απότομα τα στόρια. Ξύπνησα. "Εδώ θα δουλέυεις, μου είπε, δεν θα αγναντέυεις τη θάλασσα! Έτσι;" (να το πάλι το "έτσι") Αυτή τη φορά το προσπέρασα και αντιστάθηκα. Άνοιξα και πάλι τα στόρια και τον διαβεβαίωσα με το πιο αθώο χαμόγελο που βρήκα πρόχειρο πως θα και βέβαια θα δουλεύω. Παιδιά είμαστε τώρα! Ύστερα προσπάθησα να τον παρασύρω δείχνοντας του τους γλάρους που πετούσαν αμέριμνοι πάνω από τον κυμματοθραύστη.
"Μην αγχώνεσαι, είπα. Για κοίτα καλέ μου, πως πετούν αμέριμνα τα πετεινά του ουρανού. Δεν μεριμνούν τι θα φάνε και τι θα πιούν κι όμως ο Θεός φροντίζει για αυτά."
Με έβαλε αμέσως στη θέση μου υπενθυμίζοντας με πως τα πετεινά -που στη προκείμενη ήταν οι γλάροι- δεν είχαν δόσεις να πληρώσουν, τελείωνοντας με το γνωστό: " Έτσι;" Εγώ, μη έχοντας άλλο επιχείρημα για την ώρα, έβαλα την ουρά στα σκέλια και απάντησα; " Έτσι!"
Όμως πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Ήμουνα σίγουρη πως θα επανερχόμουν δριμήτερη.

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Θάλασσα

Η θάλασσα! Η απόλυτη θηλυκή ύπαρξη! Πάντα με γοήτευε και με ταξίδευε, ακόμα κι όταν πατούσα γερά τα πόδια μου στη στεριά.Για ένα από τα πράματα που αισθάνομαι ευλογημένη, είναι που ζω σε παραλιακή πόλη. Και που ο χώρος εργασίας μου βρίσκεται ακριβώς απέναντι της. Και τη ρεμβάζω!Και την ακούω! Και την μυρίζομαι! Και την γεύομαι!...και με υπενθυμίζει καθημερινά πως υπάρχει πάντοτε ελπίδα διαφηγής. Και με προειδοποιεί για τις απότομες αλλαγές του καιρού...και όχι μόνο!

Λέγεται πως οι διαθέσεις του καιρού και η ηλεκτρική φόρτηση της ατμόσφαιρας συχνά επηρεάζουν την ανθρώπινη διάθεση. Επίσης λέγεται πως με την έναρξη της κλιμακτηρίου κάτι γίνεται με τις ορμόνες, έτσι που ο καημένος ο οργανισμός...χάνει τον μπούσουλα.
Ακόμα λέγεται πως τις ενέργειες μας τις καθοδηγεί ενίοτε η...προηγούμενη ενσάρκωση μας. Το κάρμα μας. Οι οφειλές μας.

Τι από αυτά ισχύει; Εγώ δεν γνωρίζω. Εκείνο όμως που γνωρίζω είναι πως "ουδέν κακό αμιγές καλού." Ή όπως λένε και οι Εγγλέζοι: "I have some bad news and some good news." Τι σχέση έχει τώρα αυτό; Ε! κάποια σχέση θα έχει. Υπομονή!!

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Φίλοι μου σας χαιρετώ! Επιτέλους προσπαθώ ύστερα από πολύ καιρό να 'φτιάξω' το blog μου. Τώρα θα τα καταφέρω; Δεν θα τα καταφέρω; Θα δείξει! Πάντως είναι φανερό πως δεν θα έλεγα όχι σε λίγη βοήθεια...