ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ "ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΤΩΡΑ"

Όλα ξεκίνησαν από το "μηδέν". Ένας ολοστρόγγυλος τέλειος κύκλος με ίσες τις αποστάσεις των σημείων της περιφερείας του από το κέντρο. Ένας αριθμός που ούτε μετρά, ούτε μετριέται. Ένας αριθμός που εμπεριέχει και εμπεριέχεται στα πάντα. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει...

" Σκέφτηκες τι δονήσεις μαζεύονται στο χώρο από εντάσεις και ενέργειες που λαμβάνουν χώρα μέσα σ' αυτόν, σε δεδομένες χρονικές στιγμές;"

" Το μαγικό είναι να ξεφύγεις από τα πλαίσια του χρόνου. Να συντονιστείς με αποτυπώματα εντάσεων και να ζήσεις την στιγμή σαν ένα αιώνιο τώρα που απλώνεται και πλανιέται στο χώρο ταυτόχρονα..."

" Άκουσε τις μουσικές της φύσης μέσα σου."

" Ο έρωτας είναι άσχημος και γέρος. Για τούτο και κινείται προς τα νιάτα και την ομορφιά. Η ροή γεννά. Η στατικότητα είναι στείρα..."

Ο Μίτος της Αριάδνης

Ευθέως και πλαγίως προσπάθησα να μπω στον λαβύρινθο της σκέψης.Ευθέως και πλαγίως προσπάθησα να μπω στον λαβύρινθο του εγκεφάλου. Με τις πολλές στροφές και τις βαθιές χαράδρες. Ευθέως και πλαγίως προσπάθησα. Ακόμα και την ψυχή μου φιλτράρισα μέσα από την φαιά ουσία. Ευθέως και πλαγίως προσπάθησα να μπω στον λαβύρινθο της σκέψης και της νόησης. Μα δεν κρατούσα μίτο. Και γύρω δεν βρισκόντουσαν καθόλου, μα καθόλου
"Αριάδνες".

Οι ταμπέλες μας.

Στη πόλη μας φημιζόμαστε για πολλά πράγματα: Για τους δήμαρχους μας, για τον τουρισμό μας,τους άφθονους χώρους στάθμευσης, την μαρίνα μας -που κάποτε θα γίνει- το πανεπιστήμιο μας -που κάποτε θα γίνει-αλλά και για άλλα. Όπως για την λεωφόρο μας, τη γιορτή του κρασιού, τα καρναβάλια, τη θάλασσα μας, τις μπόμπες μας( φτιάχνει κάτι μπόμπες ο κύριος Θεόδωρος! άλλο πράμα! Να γλείφεις και τα δάκτυλα...Γυρίζει στους δρόμους και φωνάζει: "Μπόμπες τζαι καράολοοο..."...Τώρα γιατί ενοχλούνται οι Λευκωσιάτες με τις μπόμπες μας δεν κατάλαβα μα είναι άλλο θέμα αυτό.)
Για να επανέλθουμε όμως στο προκείμενο φημιζόμαστε και για κάτι άλλο: Για τις ταμπέλλες μας! Έχουμε μεγάλη συλλογή. Τόσες πολλές που τύτφλα να 'χει το Λος- Άντζελες. Και ...σε όλες τις γλώσσες. Θες Αραβικές, θες Αγγλικές, Ρωσικές; Φιλιπινέζικες; Σρι-Λανκέζικες; Ε! μέσα-μέσα έχουμε και καμιά Ελληνική, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.
Είναι ένα είδος μανίας και αυτό. Πως άλλοι πάσχουν από πυρομανία; Κλεπτομανία; Και διάφορα άλλα; Ε ! εμείς πάσχουμε από ταμπελομανία. Και είναι τόσος ο ζήλος μας που ταμπελλώνουμε όχι μόνο κτήρια και επιχειρήσεις μα ακόμα και ανθρώπους. Ο Κωστής ο ζήζηρος. Ο Παυλής ο Σέρτης.Ο Νίκος ο τάππος. Ο Πέτρος ο Μαγκάιβερ και παει...

Έτσι για να μην χαθεί η παράδοση φροντίζουμε από πολύ νωρίς να εμφυτεύσουμε στα παιδιά μας την συνήθεια μας αυτή, που παραλάβαμε σαν παρακαταθήκη από τους γηραιότερους. Και εκείνα μας το ανταποδίδουν με διάφορα επίθετα που μας τα κολλούν για να μας δείξουν πως...το πιασαν το νόημα.
Είμαστε τελικά οι πρώτοι ταμπελογράφοι. Μπράβο μας!

Φίλοι μου, καλό μήνα και...καλά μασκαρέματα.