ΕΚ...ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ!

Εισβάλλουν στη σκέψη μας διάφορες επιβολές από το περιβάλλον μας.
Άλλες μας καταβάλλουν.
Άλλες μας προσβάλλουν
Άλλες μας διαβάλλουν.
Και άλλες μας προβάλλουν!
Αν και αμφιβάλλουμε ενίοτε για κάποιες από αυτές, συχνά τις αφήνουμε να μεταβάλλουν τον τρόπο της σκέψης μας. Αναβάλουμε πολύ συχνά να σκεφτούμε ελεύθερα, να διαλογιστούμε και να αποβάλουμε στο κάτω-κάτω ότι δεν μας εκφράζει, προβάλλοντας έτσι θέσεις που στην ουσία δεν μας αντιπροσωπεύουν.Συμβάλουμε έτσι χωρίς να το καταλάβουμε σε μια αποδεκτή στασιμότητα. Ας υπερβάλουμε λοιπόν εαυτούς, και ας αφήσουμε καθαρές τις εκβολές του χείμαρου των αναζητήσεων μας, σκεφτόμενοι με το μυαλό μας ανοικτό.

Ευπειθώς λοιπόν σας αναφέρω, πως...αφού δεν διαφέρω, ψάχνω κάτι να προσφέρω (αν σαφώς τα καταφέρω). Προσπαθώ να μεταφέρω, με τον λόγο που προφέρω, κάτι εγώ να... συνεισφέρω. Να εισφέρω , να επιφέρω κι ίσως... πάψω να υποφέρω....

Ανατρέχω σε όλες εκείνες τις παλαιότερες τοποθτήσεις και απόψεις μου σχετικά με τη ζωή...Σήμερα θέλω να συντρέχω και κοιτώ να μην προτρέχω των γεγονότων...Δεν παύουν όμως να με κατατρέχουν σαν αμφιβολίες εκείνες οι παλιές απόψεις μου, έτσι που διατρέχω τον κίνδυνο να παραμείνω...προσγειωμένη και να μην ...προστρέξω στην αγαλιά της αλήθειας του σύμπαντος κόσμου!

Χωρίς να θέλω να...εμμένω, το καλό πάντα προσμένω. Το γλυκό κι ισορροπημένο! Έτσι πάντα περιμένω. Και για τούτο αναμένω-στον πλανήτη που...διαμένω- και ακόμα επιμένω κι όλα τούτα υπομένω. Κι εύχομαι απ' την καρδιά μου, μόνη να μην... "απομένω".

Ο ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΝΟΤΑΣ

Άρπαξε την χαρά της πλάσης μέσα από τα ανθισμένα δέντρα.
Αποτύπωσε την μελωδία του γάργαρου νερού σαν πέφτει από ψηλά και ρέει και κυλά και μεταμορφώνεται σε ρυάκι.
Πρόσθεσε χρώμα από τα ξαναμμένα μάγουλα των παιδιών στις αλάνες.
Πήρε το μοναδικό άρωμα του εκατόφυλλου ρόδου κάτω απ’ την πανσέληνο και τα βάφτισε στο πορτοκαλί αντιφέγγισμα του νερού, μέσα στην νυχτερινή του νηνεμία.
Μετέφρασε σε ήχο την κυματώδη ανάλαφρη κίνηση της θάλασσας...και τραγούδησε χαρμόσυνα το λα.
"Λα,λα,λα,λαααα."

Ακριβώς δίπλα από το σολ. Κι η ψυχή αναδιπλώθηκε!

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΙΑΣ ΝΟΤΑΣ!

Έξω από την έννοια του χρόνου, μες την αγκαλιά του σύμπαντος κόσμου, έμαθε την αρμονία, την γαλήνη και την πλήρη ισορροπία. Το πήρε πια απόφαση: Θα ξεκινούσε το ταξίδι της εμπειρίας της μέσα στον χρόνο. Πέρασε μέσα από αστέρια αστερισμούς, κομήτες και πλανήτες και διάλεξε να κατέλθει στη γη!
Άφησε την ατμόσφαιρα να την βαρύνει.
Τον ήλιο να την ζεστάνει,
τον βοριά να την παγώσει,
τις μέλισσες να την κεντήσουν,
τα λουλούδια να την ντύσουν μ’ άρωμα,
τις θάλασσες να την πλανέψουν,
το χώμα να την σκονίσει
και την κραυγή των άγριων θηρίων να την ξεφωνίσουν.
Αφού χόρεψε τον τρελό χορό της φύσης, τρύπωσε να ξαποστάσει στην ψυχή του ανθρώπου. Εκείνος την ντάντεψε.
Την νανούρισε.
Την μουρμούρισε.
Κι ύστερα του επέτρεψε να την ονομάσει.
Την είπε: Σολ. Σαν την ψυχή!
Κι ύστερα την αμόλησε σ΄ένα πεντάγραμμο.
Και αυξήθηκε.
Κι έγινε μελωδία,
κι έγινε ρυθμός,
Και ξαναμπήκε στην ψυχή του!
Και τον εκτίναξε στο σύμπαν!