Έξω από την έννοια του χρόνου, μες την αγκαλιά του σύμπαντος κόσμου, έμαθε την αρμονία, την γαλήνη και την πλήρη ισορροπία. Το πήρε πια απόφαση: Θα ξεκινούσε το ταξίδι της εμπειρίας της μέσα στον χρόνο. Πέρασε μέσα από αστέρια αστερισμούς, κομήτες και πλανήτες και διάλεξε να κατέλθει στη γη!
Άφησε την ατμόσφαιρα να την βαρύνει.
Τον ήλιο να την ζεστάνει,
τον βοριά να την παγώσει,
τις μέλισσες να την κεντήσουν,
τα λουλούδια να την ντύσουν μ’ άρωμα,
τις θάλασσες να την πλανέψουν,
το χώμα να την σκονίσει
και την κραυγή των άγριων θηρίων να την ξεφωνίσουν.
Αφού χόρεψε τον τρελό χορό της φύσης, τρύπωσε να ξαποστάσει στην ψυχή του ανθρώπου. Εκείνος την ντάντεψε.
Την νανούρισε.
Την μουρμούρισε.
Κι ύστερα του επέτρεψε να την ονομάσει.
Την είπε: Σολ. Σαν την ψυχή!
Κι ύστερα την αμόλησε σ΄ένα πεντάγραμμο.
Και αυξήθηκε.
Κι έγινε μελωδία,
κι έγινε ρυθμός,
Και ξαναμπήκε στην ψυχή του!
Και τον εκτίναξε στο σύμπαν!
Θάνατος στα σύννεφα
Πριν από 2 χρόνια
Ταξίδι μέσα στο χρόνο, πέρα απ' τα μηνύματα που εκπέμπει ο νους ανταμώνουν μέσα στο σύμπαν, διασχίζοντας το διαδύκτιο, στοχεύουν την καρδιά. Αναρωτιέμαι τόσο ψάξιμο θα μας οδηγήσει ποτέ πουθενά; Θα βρούμε το δρόμο; Πώς; Ανερώντας επιλογές ή μαζεύοντας αδικοχαμένα δάκρυα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάρλεν ίσως δεν χρειάζεται άλλο ψάξιμο για να τεκμηριώσουμε την ύπαρξή μας!
Γιόλα, το όμορφο σχόλιο σου με βάζει στην υποψία πως μόνο το ψάξιμο θα μας οδηγήσει στην α-λήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για αυτό!