ΕΚ...ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ!

Εισβάλλουν στη σκέψη μας διάφορες επιβολές από το περιβάλλον μας.
Άλλες μας καταβάλλουν.
Άλλες μας προσβάλλουν
Άλλες μας διαβάλλουν.
Και άλλες μας προβάλλουν!
Αν και αμφιβάλλουμε ενίοτε για κάποιες από αυτές, συχνά τις αφήνουμε να μεταβάλλουν τον τρόπο της σκέψης μας. Αναβάλουμε πολύ συχνά να σκεφτούμε ελεύθερα, να διαλογιστούμε και να αποβάλουμε στο κάτω-κάτω ότι δεν μας εκφράζει, προβάλλοντας έτσι θέσεις που στην ουσία δεν μας αντιπροσωπεύουν.Συμβάλουμε έτσι χωρίς να το καταλάβουμε σε μια αποδεκτή στασιμότητα. Ας υπερβάλουμε λοιπόν εαυτούς, και ας αφήσουμε καθαρές τις εκβολές του χείμαρου των αναζητήσεων μας, σκεφτόμενοι με το μυαλό μας ανοικτό.

Ευπειθώς λοιπόν σας αναφέρω, πως...αφού δεν διαφέρω, ψάχνω κάτι να προσφέρω (αν σαφώς τα καταφέρω). Προσπαθώ να μεταφέρω, με τον λόγο που προφέρω, κάτι εγώ να... συνεισφέρω. Να εισφέρω , να επιφέρω κι ίσως... πάψω να υποφέρω....

Ανατρέχω σε όλες εκείνες τις παλαιότερες τοποθτήσεις και απόψεις μου σχετικά με τη ζωή...Σήμερα θέλω να συντρέχω και κοιτώ να μην προτρέχω των γεγονότων...Δεν παύουν όμως να με κατατρέχουν σαν αμφιβολίες εκείνες οι παλιές απόψεις μου, έτσι που διατρέχω τον κίνδυνο να παραμείνω...προσγειωμένη και να μην ...προστρέξω στην αγαλιά της αλήθειας του σύμπαντος κόσμου!

Χωρίς να θέλω να...εμμένω, το καλό πάντα προσμένω. Το γλυκό κι ισορροπημένο! Έτσι πάντα περιμένω. Και για τούτο αναμένω-στον πλανήτη που...διαμένω- και ακόμα επιμένω κι όλα τούτα υπομένω. Κι εύχομαι απ' την καρδιά μου, μόνη να μην... "απομένω".