ΕΝΑ ΑΝΤΡΙΚΟ ΜΥΣΤΙΚΟ.(Από το παιδικό: Μανώλης ο ατσίδας)

Την περασμένη βδομάδα έγινα κιόλας έξι χρονών! Ψήλωσα τρεις πόντους, όπως λεει ο μπαμπάς που κάθε χρόνο μετράει το ύψος μας, εμένα και της αδελφής μου της Κορίνας.
Στο πίσω μέρος της πόρτας του δωματίου μας, σημειώνει το ύψος μας έτσι που να μπορούμε να δούμε πόσο πολύ μεγαλώσαμε. Η πόρτα έχει γεμίσει γραμμούλες ροζ που δείχνουν το ύψος της Κορίνας και γραμμούλες γαλάζιες που δείχνουν το δικό μου ύψος. Η δική μου γαλάζια γραμμούλα φέτος βρίσκεται τρεις πόντους ψηλότερα από εκείνη που ο μπαμπάς σημείωσε πέρσι. Φυσικά-μεταξύ μας- εγώ κορδώθηκα και τεντώθηκα όσο πιο πολύ μπορούσα για να φτάσει η γαλάζια γραμμούλα τόσο ψηλά.

- Μανώλη, έγινες σωστό παλικάρι, θαύμασε ο μπαμπάς.
- Είμαι ψηλότερος από τη Κορίνα τώρα; Ρώτησα ανυπόμονα.
- Μπα! δε νομίζω, είπε ο μπαμπάς και σαν είδε πως κατσούφιασα συνέχισε:
Να σου πω όμως ένα αντρικό μυστικό;

Τα μάτια μου έλαμψαν. Μυστικό; Και μάλιστα αντρικό; Πρώτη φορά θα μοιραζόμουν ένα αντρικό μυστικό με το μπαμπά. Ίσως να ήταν που έγινα έξι.
- Ακούω, είπα γεμάτος λαχτάρα.
Εκείνος με έβαλε στην αγκαλιά του και μου ψιθύρισε στο αυτί συνωμοτικά:
-Παρ’ όλη τη διαφορά ηλικίας που έχετε με την αδελφή σου, κάποια μέρα εσύ θα γίνεις στα σίγουρα ψηλότερος από εκείνη. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι υπομονή.
Γύρισα το κεφάλι και τον κοίταξα ίσια στα μάτια με λαχτάρα.
-Στα σίγουρα; Ρώτησα.
-Όπως σε βλέπω και με βλέπεις, απάντησε κλείνοντας μου το μάτι ο μπαμπάς.

Το «αντρικό μυστικό» μου άλλαξε τη διάθεση, έτσι όταν η Κορίνα γύρισε από το σχολείο ήμουν όλο γλύκες μαζί της. Πήρα τη τσάντα της και τη τοποθέτησα στο δωμάτιο μας για να τη ξαλαφρώσω. Ύστερα τη ρώτησα πως πέρασε στο σχολείο και δεν έκανα καθόλου φασαρία όση ώρα εκείνη μελετούσε. Η Κορίνα λες και κατάλαβε την αλλαγή μου φρόντισε να την εκμεταλλευτεί όσο πιο καλά μπορούσε.
- Μανώλη μου, φώναξε, μου φέρνεις ένα ποτήρι νερό σε παρακαλώ; Διψάω.
-Ευχαρίστως Κορίνα απάντησα εγώ.
- Μανώλη να...φαω λίγο από το σάντουιτς σου; Πεινάω, με δοκίμασε.
- Φυσικά, συνέχισα εγώ, παρόλο που πρόσεξα πως δεν με είπε «Μανώλη μου» αυτή τη φορά.
- Μανώλη, να...παίξω με το κάστρο σου;
-Και δεν παίζεις; Πέταξα μέσα από τα σφιγμένα δόντια μου. Είχα αρχίσει να νευριάζω μα θυμήθηκα πως έπρεπε να κάνω υπομονή.
Εκείνη λες και το έκανε επίτηδες, συνέχιζε να μου ζητά πράγματα.
-Μανώλη στο ψυγείο έχει μόνο ένα παγωτό. Λεω να το φαω. Σε πειράζει; δε σε πειράζει, ρώτησε και απάντησε από μόνη της.

Μανώλη το ένα, Μανώλη το άλλο η ιστορία αυτή δεν έλεγε να τελειώσει. Εκεί που φουρκιζόμουν και ήμουν έτοιμος να αφήσω τις ευγένειες και να διαμαρτυρηθώ, θυμόμουν πως θα ερχόταν σύντομα μια μέρα που εγώ θα ήμουν πια ψηλότερος από τη Κορίνα και...ηρεμούσα. Τότε, ε! τότε θα έτρωγα όλα τα παγωτά του κόσμου από μόνος μου. Και εκείνη θα έσκαγε από το κακό της.

Θα ψήλωνα λοιπόν οπωσδήποτε. Ένα το κρατούμενο. Τώρα απόμενε να δω πως θα αποκτούσα καλογυμνασμένο και δυνατό σώμα. Γιατί δεν μου αρκούσε να γίνω πιο ψηλός από τη Κορίνα. Έπρεπε να γίνω σαφώς και πιο δυνατός.
Κάθισα και ξεφύλλισα κάτι διαφημιστικά που είχε φέρει ο μπαμπάς από το γυμναστήριο. Καμάρωσα και θαύμασα τα μπράτσα των αθλητών για κάμποση ώρα και ύστερα βρέθηκα μπροστά στο καθρέφτη να ονειρεύομαι το πόσο δυνατός θα γινόμουνα σαν θα μεγάλωνα. Έβγαλα το φανελάκι και έτσι γυμνός από τη μέση και πάνω, προσπαθούσα να μιμηθώ τις πόζες που είχαν στις φωτογραφίες οι αθλητές. Με φόβισαν για λίγο τα παραπανίσια κιλάκια μου-δεν είμαι δα και κανένα ξυλάκι- μα αμέσως θυμήθηκα τα λόγια της μαμάς:
« Θα το πάρει σε ύψος»συνηθίζει να λεει, και ησύχασα.

Κατάστρωσα αμέσως το σχέδιο μου για να δυναμώσω: Πήρα ότι βαρύτερο μπόρεσα να βρω το έδεσα σε νάιλον σακουλάκια- από κείνα που η μαμά χρησιμοποιεί για τα σάντουιτς της Κορίνας- και άρχισα να κάνω ασκήσεις για να δυναμώσω τα μπράτσα μου. Πάνω –κάτω, πάνω-κάτω, πέντε φορές στο κάθε χέρι. Ε! δεν είναι και λίγες!
Η γυμναστική συνεχίστηκε για δυο μέρες χωρίς να με πάρει κανένας μυρωδιά.

Τη τρίτη μέρα ακούστηκε η Κορίνα να δηλώνει με αγωνία:
- Μαμά, χάνονται διάφορα πράγματα από το δωμάτιο μου τις τελευταίες μέρες
Η μαμά ρώτησε:
- Σαν τι πράγματα μωρό μου;
- Ε! Να, έκανε η αδελφή μου, προχθές έφαγα το σπίτι να βρω τη βούρτσα των μαλλιών μου, μα στάθηκε αδύνατο. Δεν το ανέφερα γιατί νόμιζα πως θα την έβρισκα, μα μάταια. Ύστερα χάθηκε το κυπελλάκι που κέρδισα στους αγώνες στο κολυμβητήριο. Τώρα χάθηκε η κορνίζα με τη φωτογραφία μου που είχα στο κομοδίνο.
Η μαμά απόμεινε να την κοιτά σκεφτική. Ύστερα ρώτησε:
- Στην αποθηκούλα έψαξες; Εκεί που στοιβάζει τα παπούτσια μας ο Μινώταυρος.
- Έψαξα, έκανε η Κορίνα.
-Ξανάψαξε, είπε η μαμά αφού δεν είχε φαίνεται τίποτε άλλο να εισηγηθεί.

Εγώ παρακολουθούσα τη συνομιλία χωρίς να δίνω προσοχή σε ότι έλεγαν. Απλά περνούσα από μπροστά τους κορδωτός-καμαρωτός και περίμενα να προσέξουν το πόσο γυμνασμένα μπράτσα απόκτησα. Του κάκου όμως. Εκείνες δε φαινόντουσαν να με προσέχουν. Για τούτο και εγώ για να τραβήξω την προσοχή τους προς το μέρος μου, πήγα και έφερα τα ‘βαρίδια’ μου και άρχισα να γυμνάζομαι μπροστά τους. Πάνω-κάτω, πάνω –κάτω και ξανά από την αρχή.

Ξαφνικά, σταμάτησαν την κουβέντα τους γύρισαν και με κοίταξαν. Μετά είπαν με έκπληξη και οι δυο μαζί:
- Μανώλη τι κάνεις εκεί;
-Γυμνάζομαι, απάντησα δήθεν αδιάφορα.
-Γυμνάζεσαι; διερωτήθηκε η Κορίνα, υψώνοντας το τόνο της φωνής της. Με τα πράγματα μου γυμνάζεσαι Λούλη;
Εγώ συνέχισα να ανεβοκατεβάζω τα μπράτσα μου κρατώντας σφικτά το τυλιγμένο κυπελλάκι στο ένα χέρι και τη κορνίζα στο άλλο.
- Λούλη, φώναξε επιβλητικά η Κορίνα και μου άρπαξε από τα χέρια τα βαρίδια, Λούλη δεν θα ξανα-γυμναστείς με τα δικά μου αντικείμενα. Και Πρόσθεσε: « Τελεία και παύλα.»

Θα μπορούσα να τα πάρω πίσω. Τόσο δυνατός και θαρραλέος αισθανόμουνα. Θα μπορούσα να τη βάλω στη θέση της για κείνο το «Λούλη» που μου πέταξε. Θα μπορούσα να καθαρίσω επί τέλους σαν άντρας. Μα διάλεξα να το αφήσω για αργότερα όταν θα ψήλωνα, μιας και γνώριζα πια το «αντρικό μυστικό».

Εκείνη γύρισε τη πλάτη να φύγει, αναστέναξε βαθιά και αρκέστηκε να πει:
« Άντρες. Δεν μεγαλώνουν ποτέ! »
Εγώ πήρα το Μινώταυρο στην αγκαλιά μου και του ψιθύρισα στο αυτί:
« Υπομονή Μινώταυρε. Υπομονή. Αυτό είναι που χρειάζεται να έχει ένας σωστός άντρας .» Και συμπλήρωσα: « Εκτός βέβαια από τα καλογυμνασμένα μπράτσα.»